MARANTZ

      "Firma Marantz to swego rodzaju instytucja. Założony przez Saula B. Marantza, Amerykanina, Żyda polskiego pochodzenia w roku 1953, Nowym Jorku, od początku zanurzony był w świecie lamp. Obok mającego cztery lata więcej McIntosh Engineering Laboratory (w roku 1951 nazwa została zmieniona na McIntosh Laboratory Inc.) ukształtowali na długie lata oblicze amerykańskiego hi-endu. Paradoksem jest fakt, że firmę w jej pierwotnym kształcie wykończyły nie wzmacniacze – świetnie przyjmowane, prowadzące walkę łeb w łeb z Makami – a… tuner. W roku 1961 Saul Marantz przyjął do pracy Richarda R. Sequerrę, doświadczonego inżyniera, związanego ze studiami nagraniowymi, który w Marantzu miał tylko jeden cel: zaprojektować referencyjny tuner. Prace trwały aż trzy lata, a ich wynikiem był genialny tuner 10B, który Sequerra, po opuszczeniu firmy w 1963 i założeniu własnej firmy, przedefiniował i w nowej formie, w roku 1973, przedstawił pod nazwą Model 1 FM. W każdym razie, tuner kosztował tyle, że Saul Marantz zmuszony był sprzedać firmę w roku 1964 firmie Superscope. Saul pozostał szefem firmy aż do swojej emerytury w roku 1968. W tym samym roku ruszyła produkcja Marantza ze średniej półki cenowej, podjęta przez japońską firmę Standard Radio Corporation. W roku 1972 Supersope zakłada firmę Marantz Far East, mającą na celu sprzedaż produktów w Japonii. W marcu 1975 roku nazwa Standard Audio Corporation została zmieniona na na Marantz Japan Inc. W roku 1980 Superscope popadł w tarapaty finansowe, z których już mu się nie udało wydobyć. W tym samym roku, w grudniu, sprzedaje wszystkie prawa do produktów i znaków handlowych Marantza. Połowę kupuje Marantz Japan Inc., a drugą N.V. Philips. Historia przejścia z USA do japonii kończy się w roku 2001, kiedy to Marantz Japan odkupuje wszystkie udziały w spółce. Już w rok później marki Denon i Marantz łączą się, związując holding pod nazwą D&M Holdings, do którego wkrótce dołącza McIntosh… W ten sposób historia zatacza koło".
W. Pacuła "High Fidelity"